بررسی مؤلّفه های طنز در رمان پسامدرن بیوتن بر اساس دیدگاه سیمپسون

سبک­شناسی جدید با توجّه به اصول زبان­شناسی تاریخی و نقد ادبی به وجود آمد. پاول سیمپسون در سبک­شناسی طنز، بر طنزکلامی (آیرونی و پارودی)، طنز موقعیت و طنز گفتمان تأکید دارد. هدف این پژوهش، بررسی مؤلفۀ طنز بر اساس دیدگاه سیمپسون و کمک به شناخت و درک هرچه بیشتر رمان بیوتن است. امیرخانی در رمان ساختارشکن بیوتن، از تکنیک­های متعدد روایی، بازی­های زبانی هوشمندانه­، آشفتگی­ و پرش­های زمانی، معلق ماندن پایان داستان با تأکید بر طنز که از ویژگی­های رمان پسامدرن است، بهره گرفته است.­ در این پژوهش، پس از مقدمه­ای بر پسامدرن و طنز، انواع طنز در بیوتن بررسی شد که حدود 145 مورد طنز است که کلمات و عبارات تکراری محسوب نشده­اند. طنزکلامی در انواع مختلفِ تلمیح، جناس، تکرار، بیشترین نمود را دارد. امیرخانی، انتقادات گزندۀ خود را از شرایط سخت و تلخ زندگی و غم غربت مهاجران اختیاری و اجباری ایرانی ساکن در آمریکا، با بهره بردن از طنز تلطیف ساخته و خواسته است با این ابزار، علاوه بر آشنا ساختن خوانندگان خود با فضای حاکم بر رمانش و آگاه ساختن آن ها از لایۀ پنهان روایت، ایشان را با جهان واقعی مهاجران آشنا سازد. در بیوتن، طنز موقعیت در جایگاه دوم قرار دارد. امیرخانی با بهره بردن از تضاد و تناقض در ساختار این رمان، طنز در لایۀ گفتمان را در شکل­های مختلف به وجود آورده است.